Overslaan en naar de inhoud gaan

'Mijn passie voor aardrijkskunde kwam eerder toevallig'

Hij geeft nog maar twee jaar les en is een van de leerkrachten met de meeste leerlingen op deze school. Hij had zelfs zijn studies nog niet afgerond voor hij de job als aardrijkskundeleraar aangeboden kreeg. Maar wie is nu die man achter de leerkracht?

Wij, de leerlingen van 5 Taal en communicatie, interviewden aardrijkskundeleerkracht Jens Willems. We waren benieuwd hoe het is om een jonge leerkracht te zijn.

Dag meneer Willems, hoe is het voor u om een leerkracht te zijn?

Goed! Dit is mijn tweede schooljaar als leerkracht. Vorig jaar was een heel druk jaar omdat alles nieuw was en ik van nul moest starten, maar ik merk nu dat er meer rust is. Ik kan ook redelijk veel van vorig jaar meenemen, waardoor ik nu minder werk heb. Daarnaast doe ik dit graag en heb ik goede leerlingen, wat een groot pluspunt is, dus ik ben heel blij met mijn job als leerkracht.

Waarom koos u voor het vak aardrijkskunde?

Iedereen die een lerarenopleiding deed, moest twee vakken kiezen. Mijn eerste keuze was wiskunde, omdat ik daar zelf nooit veel problemen mee had en dit ook graag deed. Bij het tweede vak lag de keuze voor mij tussen aardrijkskunde, geschiedenis en biologie. Uiteindelijk koos ik voor aardrijkskunde, maar zonder specifieke reden. Achteraf heb ik wel gemerkt dat aardrijkskunde me meer ligt dan de andere vakken en daarom heb ik me bij sollicitaties gefocust op een job als leerkracht aardrijkskunde en niet op wiskunde. Mijn passie voor aardrijkskunde is er dus pas gekomen nádat ik voor dit vak had gekozen.

Als u iets kon veranderen aan uw vak, wat zou dit dan zijn?

Dat vind ik een moeilijke vraag, omdat ik best veel zou willen veranderen. Ik zou vooral teruggaan naar de basis en de thema’s opnieuw verdelen over de zes jaren middelbaar. Er zijn natuurlijk leerplannen waar we ons aan moeten houden, maar we merken dat sommige zaken die hierin staan niet ideaal zijn. Er zijn bijvoorbeeld thema’s die leerlingen in de tweede graad zouden moeten leren, maar waarvan ik denk dat zij er op die leeftijd nog niet helemaal klaar voor zijn, zoals de klimaatproblemen.

Hoe was de lerarenopleiding voor u?

Leuk! Ik heb er veel vrienden aan overgehouden en ik vind een goede vriendengroep heel belangrijk. Daardoor ga je graag naar de lessen en heb je ontspannende pauzes. Bovendien kan je elkaar helpen wanneer je ergens vastzit. Wij zaten in de vernieuwing en dat leidde soms wel tot frustraties. We hadden het gevoel dat we veel onnuttige dingen deden en zelfs nu merk ik dat ik van al de leerstof maar veertig procent kan toepassen. De andere zestig procent voelde aan als 'vulling' en ik vond dat de focus meer op kwaliteit dan op kwantiteit moest liggen. Dat heb ik toen ook aangekaart bij de verantwoordelijken.

Als u een ander vak zou geven, wat zou dit dan zijn?

Mocht ik nu opnieuw mijn tweede vak voor de lerarenopleiding kiezen, dan zou ik voor geschiedenis of natuurwetenschappen gaan. Ik heb een lichte voorkeur voor geschiedenis, omdat ik in mijn lessen heel graag een verhaal vertel en geschiedenis is een vak dat zich gemakkelijk leent tot verhalen. Bij wiskunde heb je dit niet, daarom zou ik dat vak niet opnieuw kiezen.

Wat vindt u van de hoeveelheid klassen die u heeft?

Het is immens. Ik geef voltijds les en ben er vrij zeker van dat ik een van de leraren ben met de meeste leerlingen op deze school, namelijk 375. Ik geef les aan veel samengestelde klassen, waardoor het totaal op een 30-tal klassen uitkomt. Dit heeft voor- en nadelen. Zo vind ik het fijn dat ik aan veel verschillende richtingen kan lesgeven, dat maakt de job interessant en leuk. Een nadeel is dan weer dat het lang duurt om alle namen te leren en het moeilijker is om een band op te bouwen met leerlingen. Aan die band probeer ik zeker wel te werken en bij veel klassen lukt dit ook, maar dit duurt wel lang. Verder is het grootste nadeel dat ik tijdens een rapportperiode heel veel werk en tijd moet besteden aan verbeteren en commentaren schrijven, waardoor ik weinig slaap. Maar hier wil ik zeker niet over klagen, want ik vind het eigenlijk wel leuk om met zoveel leerlingen in contact te komen.

Waarom koos u voor het Heilig Graf?

Ik heb hier zelf altijd als leerling gezeten en ben er heel toevallig als leerkracht terechtgekomen. Ik zat in mijn laatste jaar aan de universiteit en er was een jobbeurs in de school. Mijn thesis was nog niet af, maar ik ging toch naar de beurs en liet daar mijn gegevens achter. Er werd contact met me opgenomen en een maand later mocht ik op gesprek gekomen, waarna ik te horen kreeg dat ik de job had. Ik keek er naar uit om mijn vroegere leerkrachten als collega’s te hebben.

Wat vindt u van uw collega’s?

Je wordt hier echt heel goed opgevangen als nieuwe leerkracht! De band met mijn oud-leerkrachten was in het begin wel een beetje onwennig, maar na een paar weken is dat gevoel helemaal weg. Ook de andere collega’s die ik helemaal niet kende, vingen me op en met bepaalde collega’s is er echt een soort vriendenband.

Wilde u altijd al leerkracht worden?

Leerkracht is eigenlijk geen beroep waar ik van kinds af aan over droomde. Ik wist zelfs helemaal niet wat ik wilde worden. Ik volgde hier Wetenschappen-Wiskunde, een heel algemene richting. Toen ik in het zesde jaar afstudeerde, gingen al mijn klasgenoten naar de universiteit, maar ik wist niet wat ik wilde doen. Ik heb me op het laatste moment ingeschreven voor een zevende jaar Integrale veiligheid in de Klinkstraat. Dat jaar ben ik echt op zoek gegaan naar wat ik wilde doen. Ik heb een lijst met alle opleidingen in Vlaanderen voor me genomen en ik ben de richtingen die ik niet wilde doen beginnen schrappen. Uiteindelijk bleven er maar tien over die ik vervolgens op een rijtje heb gezet. Het bleek dat leerkracht me het meest aansprak.

Wat was tot hiertoe uw grootste blunder op school?

Vorig jaar gaf ik eens les aan een whiteboard. Ik vergat altijd stiften mee te nemen, maar er lagen er gelukkig wel. Plots lag er een nieuwe stift, dus ik besloot om hiermee op het bord te schrijven. Normaal gezien teken ik nooit heel het bord vol, maar die keer wel. Toen ik na de les het bord wilde afvegen, kreeg ik het er niet meer af. Het bleek een permanent marker te zijn. Gelukkig wist ik een trucje om het te verwijderen: ik spoot het bord vol deo en kreeg het er op die manier af. Sindsdien check ik altijd - voor ik op een whiteboard begin te schrijven - welke stift ik vastheb.

Heeft u nog tips voor nieuwe leerkrachten?

Volhouden! Zeker in je eerste jaar, aangezien er sowieso momenten zijn waarop je heel veel werk hebt en het allemaal wat te veel wordt. Je mag ook niet te kritisch zijn voor jezelf. Je kan nooit een perfecte leerkracht zijn en je leert al doende nog veel bij, ook van slechte lessen. Neem je tijd, doe wat je denkt dat goed is en leer uit de dingen die fout lopen. Wees niet bang om hulp te vragen aan andere leerkrachten. En probeer te genieten van de momenten waarop het wel lukt!

En zo weten we voortaan allemaal dat fouten maken oké is en dat je met deo een permanent marker van een whiteboard krijgt. We willen meneer Willems van harte bedanken voor zijn tijd!